7 Temmuz 2011 Perşembe

OĞLUM


Göbek bağın doğduğun gün değil, bu gün kesildi oğlum. On iki yaşında koca bir delikanlı olarak kendi seçiminle arkadaşlarınla tatile çıkıyorsun. Benden ayrı bu dünyada adımlar atıp salt kendi gözlerinle dünyayı tanımaya çalışıyorsun. Belli ki bundan sonra yanında daha az olacağım. Koruyucu kanatlarım sana dar gelecek. Kanat olmaktan çıkacak senin için belki zincire dönüşecekler. Ürkek gözlerle arkandan bakacağım, belki attığın her adımda yüreğim hop edecek. Kollarımdan çok dualarım var artık senin için…..ne diyeyim artık yolun uzun, dikensiz taşsız açık olsun…
Mayıs 2010

Dip not; Bu akşam eski çantamı boşaltırken içinden buruşmuş bir reçete kağıdı çıktı. Bir şeyler karalamışım okuyabildiğim kadarıyla paylaştım zira paylaşmasaydım çatlardım.

5 yorum:

  1. "Kollarımdan çok dualarım var artık senin için" ne güzel bir tanımlama.
    Evet, daha büyük bir erkek babası olarak onun sadece dua edebiliyorum artık.

    Çok güzel bir yazı, eline sağlık.

    YanıtlaSil
  2. annelik; annelerden başkasının anlamakta güçlük çekeceği kavramların başında geliyor. "ana yüreği" derken bile, abartılı bir hassasiyet vurgusu yapılması bundandır! oysa yaşamın pamuk ipliğine bağlı oluşu en çok anneleri dehşete düşürür, en çok anneler korkar kaybetmekten. gereksiz gibi görülen düşkünlükler, abartılı gibi görülen sarıp sarmalamalar hep kaybetme korkusundandır, bilmezler...sema gözlerinden öperim...ümit ben

    YanıtlaSil
  3. @ Erkan

    Üzerilerine titrediğimiz evlatlarımız ...

    @ ümit

    Ne güzel yazmışsın hayatın pamuk ipliğine bağlı olduğunu en çok anneler bilirler ...kalemine sağlık

    YanıtlaSil
  4. sevinçle hüzün bu kadar mı yakışır...

    YanıtlaSil
  5. @ Cüneyt
    Seni buralarda görmek ne güzel gün gelecek o sevinci sen çifter çifter yaşayacaksın :)

    YanıtlaSil