Göbek bağın doğduğun gün değil, bu gün kesildi oğlum. On iki yaşında koca bir delikanlı olarak kendi seçiminle arkadaşlarınla tatile çıkıyorsun. Benden ayrı bu dünyada adımlar atıp salt kendi gözlerinle dünyayı tanımaya çalışıyorsun. Belli ki bundan sonra yanında daha az olacağım. Koruyucu kanatlarım sana dar gelecek. Kanat olmaktan çıkacak senin için belki zincire dönüşecekler. Ürkek gözlerle arkandan bakacağım, belki attığın her adımda yüreğim hop edecek. Kollarımdan çok dualarım var artık senin için…..ne diyeyim artık yolun uzun, dikensiz taşsız açık olsun…
Mayıs 2010
Dip not; Bu akşam eski çantamı boşaltırken içinden buruşmuş bir reçete kağıdı çıktı. Bir şeyler karalamışım okuyabildiğim kadarıyla paylaştım zira paylaşmasaydım çatlardım.
"Kollarımdan çok dualarım var artık senin için" ne güzel bir tanımlama.
YanıtlaSilEvet, daha büyük bir erkek babası olarak onun sadece dua edebiliyorum artık.
Çok güzel bir yazı, eline sağlık.
annelik; annelerden başkasının anlamakta güçlük çekeceği kavramların başında geliyor. "ana yüreği" derken bile, abartılı bir hassasiyet vurgusu yapılması bundandır! oysa yaşamın pamuk ipliğine bağlı oluşu en çok anneleri dehşete düşürür, en çok anneler korkar kaybetmekten. gereksiz gibi görülen düşkünlükler, abartılı gibi görülen sarıp sarmalamalar hep kaybetme korkusundandır, bilmezler...sema gözlerinden öperim...ümit ben
YanıtlaSil@ Erkan
YanıtlaSilÜzerilerine titrediğimiz evlatlarımız ...
@ ümit
Ne güzel yazmışsın hayatın pamuk ipliğine bağlı olduğunu en çok anneler bilirler ...kalemine sağlık
sevinçle hüzün bu kadar mı yakışır...
YanıtlaSil@ Cüneyt
YanıtlaSilSeni buralarda görmek ne güzel gün gelecek o sevinci sen çifter çifter yaşayacaksın :)