Misafirim Bu Şehirde Bir El Sallarsın Yeter Hareket Vakti Gelince

Günlerdir Umay Umay'ın 90’lı yıllardan kalan bu güzel şarkısını dinliyorum.Dinledikçe sanki içime işledi, gidesim geldi.Hiç bir yerlere gidemem biliyorum ama fark ettim ki en sonunda ne çok yerlerden gitmişim ve daha da gideceğim.Her yerde her zaman misafiriz biz…..



Bu şehre yüz yıllık çınarlar gibi kök saldığım halde
Yine de misafirim her sokağında her köşesinde…….

İlk anneme misafirdim, sonra tulumlara beşiğime.Gün geldi öğretmenine emanet,misafir oldum.Koca koca binalardan geçtim çocukluk acıları aşkları bana misafir oldu.Bilemedim ama çocukluğumda zaten bana misafirmiş.Babamın ''babalığının'' misafirlik olduğunu çok acı bir şekilde öğrendim artık daha iyi anlıyorum ki annem misafir ve çocuklarıma da ben misafirim.

Şehirlerden geçtim ,arkadaşlarım kalacak sandım, yok onlar da misafirdi.

Sevdalar düştü kalbime kendimce ağırladım bitti….Ben misafir oldum yüreklere gün geldi misafirliğim bitti.

Düşünün bakalım kimlere nerelere misafir oldunuz?

Misafirim bu blog sayfasına gün gelecek yazmayacağım belki yazamayacağım.Hepiniz misafirsiniz bana, gün gelecek artık beni okumayacaksınız.

Ne güzel söylüyor şarkısında Umay




Çağıran bir şeyler var hep beni uzak şehirlerde
Bana ait birşeyler var o sert gülüşlerde
Sen yine olduğun gibi kal benim için sakın değişme
Giderim bugün ha yarın hareket vakti gelince
Sen yine olduğun gibi kal ben misafirim bu şehirde
Bir el sallarsın yeter hareket vakti gelince