19 Haziran 2010 Cumartesi

AYNALI SANDIK



Benden başka hiç kimse görmüyor, yedi yıldır her gece hele bir de dolunay varsa daha çok kanıyor oluk oluk kan sızıyor ahşabın köşelerinden….

Kokulu dut ağacından yapmışlar onu, en azından öyle söyledi ustanın yanındaki adam bana. Mısır çarşının yanında eski bir hanın çatı arasında yapıyordu usta bu sandıkları. Kulaktan kulağa yayılmıştı mahareti, en sonunda bana kadar ulaştı maharet. Tek başına gitmeye korkmuş arkadaş yanıma alıp öyle gitmiştim. Sora sora bulduk sandık ustasını. Çatı aralığında pis, yarı karanlık bir odada zamanı durdurabilmiş asık suratlı konuşmayan bir sandık ustasıyla karşılaştık. Hiç konuşmadı, yanındaki adam konuştu bizimle pazarlık yaptı. Bu son ustaymış eğer o da ölürse artık aynalı sandık yapan kalmayacakmış. Biz konuşurken usta yokmuşuz gibi ağaçları kesti minik plakaları dövdü küçük aynalar yerleştirdi plakaların içine. Aynalı sandıklar boy boy dizilmişti han odasında.

Tanımlanamayan bir koku vardı içerde. Kötü bir koku değildi aslında, genzi yakan baharatlı, tatlı bir ahşap kokusu. Dut ağacı demişti adam ama değildi dut ağacı, hiçbir ahşap bu kadar yoğun ve keskin kokmaz. Uzun zaman oldu hala sandığı açtığım zaman o han odası gibi kokar, geceleri de kanar oluk oluk kan akar aynalı sandığımdan.

Yaklaştıkça kendiliğinden yol verdi kalabalık bana ‘’babasıymış’’ diye fısıldadılar.’’ Babam’’ diye inledim.

Musa’nın asası nasıl kızıldenizi yardıysa adımlarım da kalabalığı öyle yarıyordu, saygıyla kenara çekiliyor yer veriyorlardı. Acıma duygusu mu? Acıya saygı mı? Çaresizlik mi? Bilmiyorum…..
Ben yaklaştıkça herkes sus pus olmuş saygıyla yer açmışlardı. Ne kimse artık ağlıyor ne dua ediyor ne de ‘’ne iyi adamdı rahmetli ‘’ gibi yorum yapıyordu. İlk duyduğum ‘’babasıymış’’ oldu sonra herkes sustu. Ağaçlar sustu kuşlar sustu dünya sustu ben sustum.

Çukur …kefen….toprak….

Babalar gününde insan babasını gömer mi be ? Ha gömer mi hiç? Hiç mi acımadın bana ?

Şimdi bir ömür bekler o paket sahibini…..

Yedi yıldır bir poşet, poşetin içinde paket, paketin içinde gömlek sahibini bekler.

Yedi yıldır kanar o sandık gömlekten kanar yürekten kanar…….

3 yorum:

  1. rahmet olsun babanıza.mutludur o gittiği yerde umarım.sizin gibi bir hazine bırakanlar,sizin gibi hayrul halef sahipleri nerde olurlarsa olsunlar mutludurlar.

    YanıtlaSil
  2. @ engin denzi
    Sizin de yazdığınız gibi huzurlu mutlu olduğunu düşünmek, acımı hafifletiyor.
    Teşekkür ederim

    YanıtlaSil
  3. babasi olen kizlarin kanadini da gomerler babasiyla...
    acini icimde duydum benim de kanadim gitti coktan..

    YanıtlaSil