16 Nisan 2010 Cuma

YEDİ TEPELİ ŞEHRİM


Koca yedi tepeli şehrimden, bir yer var bir yerlerde benim payıma düşen
Doldu mu gözlerim yandı mı canım içten, varırım o yere denizi görür yüksek tepeden.
Oradan insanlar çok uzak, insanlar küçük, gri bir denizde gemiler süzülür tek tük.
Bazen deli bir rüzgar çıkar, saçlarımı tarar, belli onun da acelesi var.
Tam dudaklarımdan geçerken yakalarım, dur derim bu acelen neden?
Bir şeyler anlatırım rüzgara karşı, dert yanarım inceden
Ne anlatırsan anlat, kim duyar ki bu cılız sesi?
Bir denize karşı ağlayan ben, bir de o gizli yer ‘’hüzün tepesi’’

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder